Krasuljak, bela rada ili belka (Bellis perennis) je višegodišnja zeljasta ukrasna i lekovita biljka iz porodice glavočika (Asteraceae). Ostali narodni nazivi su: tratinčica, trajni krasuljak, katarinčica, iskrica, bjelka, krsnica, behar i drnica. Njoj srodne vrste su i šumska tratinčica (Bellis silvestris Cyr.) i jednogodišnja tratinčica (Bellis annua L.).
Koristi se u narodnoj medicini za širok spektar bolesti: kao blago sredstvo za smirenje, za omekšavanje kože, poboljšava iskašljavanje, kao laksativ. Infuz se upotrebljava u lečenju katara, reumatizma, artritisa, oboljenjima jetre i bubrega kao i za pročišcavanje krvi. Kada se bere za vreme cvetanja koristi se kao homeopatski lek. Mast koja se pravi od lišća koristi se spolja za rane, modrice i sl. Istraživanja (1994) ukazuju na mogućnost primene ove biljke u terapiji protiv virusa HIV-a.
Sadrži saponine, gorke supstance, eterična ulja i tanine, a koristi se za pripremanje čaja za lečenje disajnih organa (protiv kašlja, astme itd.). Takođe je i medonosna biljka. Ljudi su proizveli formu hortensis, koja se koristi kao ukrasna biljka širom sveta. Može se koristiti i u ishrani; od isključivo mladih listova se pravi salata, a u Nemačkoj se tvrdi i zeleni pupoljci mariniraju i upotrebljavaju umesto kapra. Otvoreni cvetovi su takođe jestivi.
Rasprostranjena je u Evropi, Severnoj Americi i zapadnoj Aziji. Žive u zajednici sa biljkama livada, travnjaka i drugih travnatih površina. Raste do visine od 1800m.
Literatura
Slike
Pripremila: Anđela Praštalo, IV-2