Mostovi
Od granice sa Mađarskom do Novog Sada su mostovi u Bezdanu i Bogojevu koji su bombardovani 1999. godine I kasnije rekonstruisani. Na toku Dunava kroz Srbiju, u dužini od 588 km ima 13 mostova, koji spadaju u najznačajnije infrastrukturne objekte u našoj zemlji. Trenutno se ti mostovi rekonstruišu i kažu (političari) da će se nastaviti sa rekonstrukcijom i u narednim godinama.
Bezdan
Most kod bezdana je izgrađen 1974. godine i prvobitno je nazvan Most 51. divizije u čast Batinske bitke I slavne divizije koja je zajedno sa jedinicama Crvene armije u toku Drugog svetskog rata forsirala Dunav u širem rejonu mesta gde je most kasnije izgrađen. Most 51. divizije , koji je kasnije u narodu dobio ime Batinski most, povezuje put od Batine u Baranji do Bezdana u Bačkoj, odnosno Osijek, Beli Manastir u Hrvatskoj sa Somborom u Srbiji. Konstrukciju mosta čine betonski i čelicni deo, a projektovala ga je i građevinske radove izvodila beogradska Mostogradnja I njeni kooperanti, dok je čeličnu konstrukciju izradilo preduzeće Ganzmavag iz Mađarske. Most je dugačak 638 metara i leži na 11 betonskih stubova. Most je sandukastog oblika. U njega je ugradeno 2.008 tona čelika, 8.000 kubnih metara betona, 320 tona betonskog željeza u armaturama. Na mostu ima 13.500 vijaka. Sa bezdanske (somborske) strane izgrađen je pristupni put od 2.100 metara, a sa batinske (belomanastirske) pristupni put iznosi 638 metara. Ukupna se vrednost mosta, zajedno s pristupnim putevima, procenjivala na tadašnjih 10,5 milijardi starih dinara, a sam most je koštao 8 milijardi. Sredstva su osigurale Opština Sombor i tadašnja Općina Beli Manastir uz osiguranje kredita. Za vreme rata od 1991. do 1995. godine Most 51. divizije bio je jedina veza Baranje, koja je tada bila u sastavu Republike Srpske Krajine (RSK), s ostatkom sveta jer je na Dravi bio neprolazni front između RSK i Republike Hrvatske, a Mađarska je od kraja 1991. godine pa sve do vremena tzv. mirne reintegracije svoju granicu prema Baranji držala zatvorenom. Zato je taj most bio od životnog značaja za snabdevanje stanovništva, privrede i vojske. Znajući to, hrvatska je strana krajem januara 1992. godine iz rejona Kopačkog rita ubacila u rejon Apatina diverzantsku grupu preobučenu u uniforme JNA s ciljem da minira taj most. Grupa je otkrivena i razbijena pa namera nije uspela. Neki pripadnici grupe su uhvaćeni i osuđeni na višegodišnje zatvorske kazne, a neki su uspeli pobeći.
Bogojevo
Železnički most kod Bogojeva izgrađen je 1911. godine i obnavljan je nekoliko puta. Prvi put 1914. godine, drugi put 1916. godine, a stradao je i za vreme Drugog svetskog rata i ponovo obnovljen 1948. godine, dok je poslednje radove na njemu izvela beogradska Mostogradnja. Oštećen je ponovo 15. aprila 1999. godine u bombardovanju NATO-a; popravljen je 15. decembra 2006. godine Vlada Hrvatske je za obnovu mosta, pomoću donacija vlada Norveške i Belgije, obezbedila 400.000 evra, a preostalih 309.000 evra je dala Vlada Srbije. Železničko-drumski most kod Bogojeva istovremeno je i carinski prelaz iz Srbije u Hrvatsku. Most kod Bogojeva, dugačak je 670 metara.
Bačka Palanka
Most 25. maj na Dunavu, dugačak 825 metara, koji povezuje Bačku Palanku i Ilok, pušten je u promet 1974. godine, na obalama tada dveju republika nekadašnje SFRJ. Taj most podignut je u slavu bratstva i jedinstva, a povezivao je Bačku, i istočnu Slavoniju, odnosno dva najbliža i najveća mesta Bačku Palanku u Republici Srbiji i Ilok u Republici Hrvatskoj. Most je, posle više pokušaja, oštećen u bombardovanju NATO-a, 4. aprila 1999. godine, i obnovljen 30. aprila 2002. godine i tada su njime ponovo počeli da prolaze kamioni i autobusi, što nije bilo dozvoljeno od 1999. godine.
Literatura
Linkovi
Pripremio: Ivan Beljanski, IV-1
