- Ančur jabučavi
- Bagrem
- Bagremac
- Bela Joha
- Bođoš
- Brsljen
- Brest
- Breza
- Rakita
- Žalosna vrba
- Crna joha
- Crveni glog
- Crvena vrba
- Grab
- Divlja kupina
- Dud
- Dren
- Dzanarika
- Plavi glog
- Vrba Iva
- Hmelj
- Imela
- Jasen
- Javor klen
- Javor
- Lešnik
- Lijane
- Lipa
- Mečja leska
- Hrast cer
- Hrast lužnjak
- Hrast sladun
- Hrast kitnjak
- Kesten
- Kiselo drvo
- Orah
- Bela topola
- Šipak
- Šumska jagoda
- Sviba
- Vrba iva
- Crna topola
- Kanadska topola
- Zelenika
- Zova
- Platan
- Trnjine
- Jablan
Pančićeva omorika;
Picea omorika
Taksonomija
- Carstvo: Plantae
- Razred: Pinophyta
- Klasa: Pinopsida
- Red: Pinales
- Porodica: Pinaceae
- Rod: Picea
- Vrsta: P. omorika
Opšti opis
Pančićeva omorika (Picea Omorika) ime je dobila po srpskom botaničaru Josifu Pančiću koji ju je otkrio na planini Tari 1875. godine, kod sela Zaovine i Rastišta.
Pančićeva omorika je četinarska vrsta koja pripada familiji Pinaceae.
U dalekoj prošlosti naseljavala je sve kontinente pre smene ledenog i međuledenog doba.
Pred promenama klime, nastupanjem ledenog doba, omorika je jedino utočište našla u srednjem delu toka Drine,
u zapadnoj Srbiji i istočnoj Bosni, između Bajine Bašte i Višegrada, gde joj je danas jedino stanište u svetu
i zato, omorika predstavlja, ''živi fosil ledenog doba'', endemičnu i reliktnu vrstu.
Najveći deo njenih populacija u Srbiji nalazi se u okviru Nacionalnog parka Tara.
Četine
Četine su na gornjoj strani tamnozelene i sjajne, a sa donje strane imaju dve bele pruge i ne bodu. Dugačke su oko 2 cm.
Pupoljak, cvet, plod i seme
Pupoljci su sitni, jajoliko ušiljeni, kestenjaste boje, dugi 3-4 mm.
Muški cvetovi su svetlocrveni, a ženski crvenkasti, smešteni pri samom vrhu krošnje. Mlade šišarke su ljubičaste boje,
a zrele šišarke ( u oktobru – novembru) imaju crvenosmeđu boju i dugi su oko 6 cm, a u prečniku su 1-2 cm.
Seme je tamnomrko, obrnuto jajoliko, 2,5 do 3 mm dugačko. Klica je dugo oko 8 mm, sazreva iste godine u oktobru ili novembru. Osim iz semena, ova se vrsta ponekad razmnožava i vegetativno (položenice, zalegnute grane).
Grane
Grane omorike su kratke, pri vrhu krošnje uperene na gore, u sredini horizontalne,
u donjem delu nešto viseće, sa vrhovima usmerenim ka nebu.
Stablo i koren
Stablo je ravno i vitko. Korenje je vodoravno prostrano, prilagoŠava se prilikama u tlu. Kora je tanka i crvenosmeŠa, ljušti se u obliku većih nepravilnih ploČica.
Razmnožavanje
Razmnožava se tako što bobice padaju na zemlju ili ih ptice pojedu. Lišće jedu raznorazni isnsekti i na taj način ih prenose dalje. Seme raznose neke životinje kojima je to hrana a ponekad i kiša. Vrste se razmnožavaju primarno po semenu.
Rasprostranjenost
Omorika se spušta do 400 metara nadmorske visine, a penje se do 1700 metara. Uglavnom raste na krečnjaku, ponekada i na serpentinu. Zbog svog vretenastog, izuzetno lepog izgleda, nazivaju je i četinarskom lepoticom, a po visini joj jedino konkurišu okolni vidikovci. Pančićeva omorika predstavlja simbol Nacionalnog Parka "Tara". Sva nalazišta najlepšeg četinara Evrope izdvojena su u takozvane rezervate prirode o kojima brine Zavod za zaštitu prirode Srbije u saradnji sa Javnim preduzečem Nacionalni park Tara. Svako pojedinačno stablo Pančićeve omorike je pod zaštitom kao i prirodna stanićta kao strogi rezervati prirode: Zvezda, Crveni potok, Karaula Štula, Crvene stene, Ljuti breg, Bilo i Podgorušica.
Literatura
- Mala enciklopedia biljaka
- Mala enciklopedia flora i fauna
Linkovi
Pripremio: Sava Slepčev, IV-4
